Verhaal uit de praktijk

Hieronder een verhaal over een wat ouder kind in mijn praktijk

Jij bent beschadigd door het systeem.
Je bent heel gevoelig. Je hebt al genoeg uitdagingen van jezelf en nu komen er ook nog
nieuwe uitdagingen bij.
Dat is nu precies de reden waarom ik mijn werk ben gaan doen.
Zodat kinderen ook een stem krijgen.
Zodat ze als ze vast komen te zitten in het systeem toch een plek hebben waar ze zich
veilig voelen.

In het begin kwam jij, een klein jaar geleden, bij mij binnen. Je was erg nukkig . Je vroeg: “hier moet ik ook weer praten zeker?”

Toen ik zei nee “hier is ruimte om jezelf te mogen zijn en we kunnen het ook op een andere
manier dan praten” kon jij je ontspannen.

Als expert beelddenken heb ik geleerd om te kijken wat een kind nodig heeft zodat je
wel gehoord wordt.
Zo werken we veel met blokken en kleuren . Met blokjes kun je in kleuren aangeven wat je
emoties zijn. Je hoeft hierdoor niet te praten, maar ik kom toch te weten wat er speelt.
Dit gaat altijd in overleg en vanuit vertrouwen. Niets wordt geforceerd.
Kinderen ervaren dit als een hele fijne, veilige manier.

Ik stel jou gesloten vragen en jij geeft aan d.m.v. kleur of iets groen (fijn is)
of rood ( boos gevoel is)
Oranje blokje is het gaat wel.

Jij ervaart dit als heel veilig en zo hebben we hele intense gesprekken gevoerd.

Wat sneu als zo’n kind steeds verder vast loopt, als het systeem zegt dit heb jij nodig i.p.v. te
vragen wat heb jij nodig.

Ouders vechten voor je maar worden ook niet gehoord,.
De ene instantie zegt dit en een andere instantie zegt iets heel anders.

Zo’n kind dat al zo kwetsbaar is en dat vaak al zo boos is gaat nu vaker uit zijn dak. Hierop
volgen nog meer restricties en regels.
Vaak geef jij aan dat jij het gevoel hebt hierin te stikken.

We werken ook regelmatig aan jouw lijf met reflexen. Vertrouwde jij eerst geen
aanrakingen. Nu vraag jij erom.
Inmiddels kom jij nog 1x per maand.

Er zijn nog steeds veel veranderingen.
Je ziet dat zo’n kind in de overlevingsstand staat en dit zie je ook in testen terug ,doordat dit vaak momentopnames zijn.

Wat ik met deze blog wil zeggen.
Laten we allemaal eens beginnen met te luisteren naar onze kinderen i.p.v. over hun te praten en het wel even voor hen op te lossen  zonder hen erbij te betrekken en echt te luisteren.

Dit kind zegt nu ook: b”ij jou voel ik me wel veilig, omdat jij echt luistert.
Bij jou kan ik mezelf zijn.”

Hoe is dat bij jouw kind
Laat hieronder een reactie achter om te laten zien hoe dat bij jou gaat.